Εγκαίνια Τρίτη 10 Μαΐου στις 20.30μ.μ.
Οι συνάδελφοι-καλλιτέχνες που απαρτίζουν το εργαστήρι ζωγραφικής του Πολιτιστικού μας Κέντρου θα παρουσιάσουν την τρίτη συλλογική έκθεσή τους στη gallery-fun restaurant Black duck , Χρήστου Λαδά 9α, (Πλατεία Καρύτση), τηλ: 210 3234760.
Διάρκεια έκθεσης:10-16.05.2016
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ έκθεσης: Δευτέρα – Σάββατο: 17.30 μ.μ με 23.00.μ.μ. (την Κυριακή η gallery παραμένει κλειστή).
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡH
Δασκάλα του τμήματος ζωγραφικής και συντονίστρια της έκθεσης: η καλλιτέχνης Φωτεινή Πούλια.
Συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά):
Χριστίνα Βαβούλη / Ελισάβετ Ζαχμάνογλου / Εύα Λεφάκη / Ζοζεφίνα Λουσίκου / Παναγιώτης Μαρίνης/ Μάρθα Μιχάλη / Χρήστος Μπάκουλης / Νανά Μπάλτα / Λία Παπαγιαννοπούλου /
Στέλλα Σιμητροπούλου / Αγγέλα Σταυρίδη / Βάγια Τράκα
Το σκεπτικό των έργων της έκθεσης
Η Αναδρομή στα έργα της ιστορίας της τέχνης είναι ένα ταξίδι που πρέπει να βρίσκει πάντα χώρο σε μαθήματα ζωγραφικής.
Η συγκεκριμένη ενότητα που παρουσιάζεται σε αυτή την έκθεση αφορά την «αναπαραγωγή» κάποιων από τα έργα μεγάλων ζωγράφων ή κάποιων λεπτομερειών τους με σκοπό όχι τη μίμηση-αντιγραφή τους αλλά την επαφή των σπουδαστών με τη γνώση της δυναμικής της ζωγραφικής, τη διαφορετικότητα των τεχνοτροπιών και την αναδιαμόρφωση τους μέσα από μια πιο αφαιρετική ματιά και άμεση απλότητα στην τεχνική.
Ο Wassily Kandinsky ένας από τους ανιχνευτές της αφηρημένης ζωγραφικής έλεγε πως η τέχνη φέρει τη δύναμη μιας γλώσσας, υπογραμμίζοντας επανειλημμένα τη σχέση ανάμεσα στη ζωγραφική και τη διαδικασία της επικοινωνίας. Τέτοιες διεισδύσεις σε βάθος θα μπορούσε να πει κανείς ότι έδωσαν μεταξύ άλλων, διαφορετικές οπτικές στο τότε εικαστικό σκηνικό της «μοντέρνας» τέχνης που καινοτομούσε αλλάζοντας την ιδέα του «ζωγραφίζω ότι βλέπω».
Η ενότητα αυτή δημιουργείται για την αναζήτηση της έντασης της έκφρασης και την ανάδυση του φωτός-χρώματος ως καθοριστικό στοιχείο της σύνθεσης.
Οι σπουδαστές του εργαστηρίου επιχειρούν «αναπαράγοντας» ένα ήδη υπάρχον έργο να μειώσουν τη σημασία και την αυστηρή δομή της εικόνας, ενόσω δυναμώνουν το χειρονομιακό και λυρικό στοιχείο. Η μορφή έρχεται σε δεύτερη μοίρα, σχηματίζονται συνεχώς χρωματικές δονήσεις, με σκοπό την αποδυνάμωση της φόρμας και του περιγράμματος.
Το επίτευγμα έχει τις δυσκολίες του και συνεπώς δεν επιτυγχάνεται πάντα, καθώς η «πιστότητα στη φύση» και η «ιδανική ομορφιά», που υπάρχουν εύλογα στο μυαλό των περισσοτέρων ως τα δίδυμα της Καλής Τέχνης χρειάζεται να χάσουν στην παρούσα ενότητα την δυναμική τους.
