Από την αποχαιρετιστήρια ομιλία της Προέδρου Μάρας Χαντζάκου
στη Γ.Σ. της 1/9/2020
“Η Γενική αυτή Συνέλευση είναι ιδιότυπη, λόγω των μέτρων που λαμβάνουμε για τη μη διασπορά του κορονοϊού.
Αφού αφήσαμε πίσω μας τις μικρές θαλασσινές ανάσες, επιστρέφουμε στην πραγματικότητα μιας δυστοπικής καθημερινότητας και ενός αμφίβολου αύριο. Και είναι βέβαιο, ακόμα κι όταν όλα αυτά θα είναι παρελθόν, ότι αυτή η κατάσταση θα αφήσει το τραυματικό αποτύπωμά της τόσο στην υγεία, όσο και στους κοινωνικούς, οικονομικούς και εργασιακούς θεσμούς, μα πάνω απ όλα στον ψυχισμό μας.
Άλλωστε, και αυτή η εικόνα μιας ελάχιστα γεμάτης αίθουσας, χωρίς την παρουσία ούτε καν όλων των υποψηφίων, αντικατοπτρίζει ήδη για εμάς μια κατάσταση πνευματικής ξηρασίας, που δεν ταιριάζει ούτε στον χαρακτήρα του ΠΟΚΕΑΤΕΠ ούτε και στις δράσεις του.
Ακόμα όμως κι έτσι, η επικοινωνία και ο πολιτισμός βρίσκουν τρόπους να παίζουν σημαντικό ρόλο, να επηρεάζουν και να μας πηγαίνουν μπροστά. Γι αυτό επιθυμούμε αυτός ο μικρός δίαυλος που είναι το Πολιτιστικό μας Κέντρο να συνεχίσει την πορεία του και ανανεωμένο να προσφέρει έργο και εκτόνωση σε όλους όσους το τιμούν με τη συμμετοχή τους στις δραστηριότητές του.
Εύχομαι από την καρδιά μου τα μέλη μας να ψηφίσουν τα επόμενα διοικητικά όργανα με στόχευση στα σωστά κριτήρια και με κύριο γνώμονα την αγάπη των υποψηφίων για το καλό και την μακροημέρευση του συλλόγου. Το ΠΟΚΕΑΤΕΠ το μόνο που χρειάζεται είναι καλοπροαίρετους ανθρώπους της πράξης, αποφασισμένους να αναλαμβάνουν και να φέρνουν εις πέρας πολιτιστικές διοργανώσεις. Μόνο έτσι επιτελεί κάποιος εκλεγμένος το έργο του και μόνο έτσι δικαιώνει την παρουσία του.
Για εμένα προσωπικά, αυτή η περίοδος είναι ακόμα πιο ιδιότυπη γιατί αποχωρώ από τα όργανα διοίκησης του ΠΟΚΕΑΤΕΠ. Την απόφασή μου να μην ξαναβάλω υποψηφιότητα την είχα πάρει από την αρχή της τριετίας.
Αποτελούσε ανέκαθεν αρχή μου η πεποίθηση ότι δεν πρέπει να εξαντλείς τον χρόνο προσφοράς σου σε μια θέση, ειδικά όταν αυτή βρίσκεται στην κορυφή ενός οργανισμού, και ότι πρέπει να αποχωρείς εγκαίρως, όταν δεν έχουν στερέψει αυτά που έχεις να δώσεις κι όταν εξακολουθούν αρκετοί, εν προκειμένω μέλη του Συλλόγου και συνεργάτες, να επιθυμούν την περαιτέρω παραμονή σου. Για εμένα είχε τεράστια σημασία το ότι επί 4 τριετίες έβγαινα πρώτη στην προτίμηση των συναδέλφων, καθώς και το ότι οι εκάστοτε 15 εκλεγέντες σύμβουλοι στο Δ.Σ. μου εμπιστεύονταν ομόφωνα τη θέση του Προέδρου. Και παρά το κενό που θα μου αφήσει η καθημερινή και για ώρες ενασχόλησή μου με το Σύλλογο, πιστεύω ότι πήρα τη σωστή απόφαση.
Γιατί κάθε σύλλογος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να μην έχει κοντόφθαλμους στόχους, πρέπει να επιζητά την ανανέωση, να δίνει χώρο σε διαφορετικά πρόσωπα και διαφορετικές ιδέες.
Αποχωρώ, ελπίζοντας ότι έγινε αντιληπτή, τουλάχιστον, η αυθεντικά καλή μου πρόθεση, αν όχι το αποτέλεσμα των κόπων μου.
Παραμένω με την ελπίδα ότι το έργο μου θα αναγνωριστεί ως θετικό και ότι άφησα κι εγώ το μικρό προσωπικό μου στίγμα με τρόπο που να τιμά το Σωματείο και τους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν. Φεύγω ευγνώμων, γεμάτη, έχοντας αποκομίσει εμπειρίες, έχοντας γνωρίσει καλύτερα τις δυνατότητες αλλά και τα αδύνατα σημεία μου, ικανοποιημένη με όσα μοιράστηκα μαζί σας επί τόσα χρόνια, διατηρώντας τόσο με τους συναδέλφους όσο και με τους περισσότερους από τα όργανα διοίκησης του ΠΟΚΕΑΤΕΠ σχέσεις ζωής.
Δεν θέλω να μειώσω τη σπουδαιότητα κανενός συνεργάτη, αλλά δεν μπορώ να μην σταθώ για ένα λεπτό, στον πιο στενό μου:
Τον Γενικό Γραμματέα, Γιάννη Καζάκο. Που μαζί σχεδιάζαμε τα πάντα, που σαν ευθύβολος, παλαιότερος και σοφότερος με συμβούλευε, που ήξερε να κατευνάζει το συναίσθημα ή την παρορμητικότητά μου και να με ωθεί στις σωστές αποφάσεις. Θα μου λείψουν ιδιαίτερα οι κουβέντες μας και η τόσο αρμονική επικοινωνία μας.
Και μια ιδιαίτερη μνεία, επίσης, στον γραμματέα μας, Νίκο Κύτταρη, που τον ευχαριστώ για την τόσο καλή συνεργασία μας, την προθυμία του και την αποτελεσματικότητά του. Είναι ένα από τα καλύτερα κληροδοτήματα προς εμάς του τ. Προέδρου Γ. Γιαννόπουλου.
Αποχωρώ μόνο από τα όργανα διοίκησής του Πολιτιστικού μας Κέντρου, γιατί με όλους τους τρόπους θα συνεχίζω να το στηρίζω και να απολαμβάνω τη συμμετοχή μου στις δράσεις του. Θα συμμετέχω με πίστη στο όραμα όλων μας το ΠΟΚΕΑΤΕΠ να παραμείνει για πολλά χρόνια ο δεσμός ανάμεσα στους συναδέλφους, η αφορμή να ξαναβλεπόμαστε, η παρότρυνση να μην σταματούν οι αναζητήσεις και τα ενδιαφέροντά μας, η διακαής διάθεση για μάθηση, πολιτιστικές και καλλιτεχνικές δράσεις.
Ευχαριστώ θερμά όλους, σας αποχαιρετώ συγκινημένη”.